Verslag EMMS 5: geen Herbstmeister, maar gehavend de winterstop in
Geen winterkampioen… Het kon me werkelijk waar geen reet schelen toen ik zondag in Zwolle naar EMMS 5 aan het kijken was. Ik was met andere dingen bezig. Enkele weken geleden twijfelde ik of ik mee zou gaan om te kijken naar de clash met huidige koploper Ulu Spor FC. Gewoon vanwege de verhalen die ik er weleens over hoorde. Dat gecombineerd met een akelig voorgevoel zou ervoor kunnen zorgen dat ik mijn eerste wedstrijd van het seizoen zou missen. Tja, dat nooit, dus ik meldde me om 8.15 uur gewoon in de kantine.
Het begon eigenlijk allemaal vrij kalmpjes. Het was een beetje zoeken naar de goede kantine, maar toen we die gevonden hadden en de koffie op tafel stond, waren we gesettled op sportpark Het Hoge Laar. Er werd ons wat varianten op het spel Rummicub aangeleerd en nadat de twijfels over het speelveld eenmaal weg waren, konden we beginnen aan de wedstrijd. Bij mij waren de twijfels ook grotendeels verdwenen en toen ik in mijn naïviteit er van uit ging dat het een mooie wedstrijd ging worden, stond ik toch aardig ontspannen aan de lijn. Wist ik veel…
Een stroef begin van de herboren helden… Weinig inspeelpasses kwamen aan, de duels werden niet gewonnen en de spits werd niet bereikt. Hmmm, zo gaan we inderdaad geen winterkampioen worden. Gelukkig zat er ook in Ulu Spor verrassend weinig voetbal. Individueel gezien zitten er enkele leuke voetballers in met snelle bewegingen en technisch aardige acties, maar ik zag er niet echt een team in. Dus hoewel EMMS niet behoorlijk speelde; hier viel wel wat te halen.
Tijdens een actie van Kars aan de rechterkant kwam het eerste zweempje akelig gevoel weer bij me bovendrijven. De verdediger hield ‘m niet bij en trok lomp aan de noodrem met zijn been omhoog. Kars werd zowat getorpedeerd, scheids hield kaarten op zak en de eerste in een serie van grove charges was een feit.
Toen er bevestigend werd geantwoord op de vraag van de scheidsrechter of de thee al klaar was, floot ie af. Ik kon op dat moment eigenlijk wel wat sterkers gebruiken. In de rust had mijn naïviteit plaats gemaakt voor dat aloude nare voorgevoel. Onrust, beetje angst, beetje zorgen… Nee, de wedstrijd mag van mij wel klaar zijn. Weg daar…
Vaste supporter Tycho besloot nog even te gaan plassen in de kantine, maar helaas hadden wij dat niet door. De barman ging ook weer voetbal kijken en draaide daarom de deur achter zich op slot. Ons kleine grote vriend zat dus opgesloten. Stoer en slim als hij is, heeft hij met bonzen op de deur de aandacht getrokken van supporters van Dieze-West die op het kunstgrasveld bij de kantine stonden. Snel werd de sleutel gehaald en Tycho kon zich weer bij ons voegen. Nog flink onder de indruk van zijn avontuur, maar goed, hij was er weer, ons toppertje!
Ondertussen speelde zich een ware oorlogstrijd af op het veld. Bram werd door een karatetrap geveld en moest van het veld gedragen worden. De noppen stonden tot bloedens toe in het bovenbeen. Ulu Spor kwam ook nog eens op voorsprong door een afstandsschot. Van mijn naïviteit was inmiddels niets meer te vinden. Door de akelige sfeer die was ontstaan ging ik zo af en toe even achter Henk of Hans staan. Ik ben gewoon niet zo goed in dit soort situaties. Mentale oorlog, helemaal prima, maar als er zo fysiek op de man wordt gespeeld, dan klap ik dicht. Tja, kan ’t ook niet helpen.
Dubbele gevoelens dan ook toen Kars even later via een corner en een verdediger scoorde. Een frummelgoal die Ulu Spor misschien nog wel meer op scherp zet. Ja, dus. De enkel van Wim werd gruwelijk onder vuur genomen. Hij had geluk dat zijn voet niet op het gras stond, anders was het een ziekenhuiskwestie geworden. Een huisartskwestie is het, gezien de aanblik van de enkel, in ieder geval wel. Hinkend en met het bloed door de sokken moest Wim het veld af. Toen even later Kars op zijn knie werd geschopt, was het voor mij helemaal wel klaar. Puntje hier misschien te weinig, maar het kan mij niet snel genoeg afgelopen zijn. De scheidsrechter besloot in de tweede helft wel tot het geven van gele en rode kaarten en laste zelfs een afkoelperiode in.
In de slotfase sloeg de vlam nog in de pan toen er een vrije trap aan EMMS gegeven werd. Een woeste keeper moest tegengehouden worden in zijn strijdplan richting scheidsrechter. Maar goed, de vrije bal mocht genomen worden en Rob raakte de paal. De 1-2 mocht er niet in en ook de 2-1 werd door Harrie voorkomen. 1-1 dus na een verhitte strijd.
Ulu Spor is dus winterkampioen, maar laten we maar vooruit kijken. Deze wedstrijd is immers geweest en de winterstop is begonnen. Het vizier moet op zondag 8 februari. Dan mogen de herboren helden weer de weide in voor een thuiswedstrijd tegen Haarle 5.
Fijne feestdagen!